Kristin doet driemaal per week senso. Begeleidster Lucia kent haar al een hele tijd. Ze begrijpt wat Kristin met haar lichaam vertelt en brengt het onder woorden.
‘Voor Kristin draait het dagcentrum om beleven,’ zegt Lucia. ‘Als ze deelneemt aan het crea-atelier of de bakkerij, dan geniet ze van de aanwezigheid en nabijheid van haar collega’s en begeleiders. Ze geniet ook van de basisprikkels: het voelen, het ruiken.’
Ook in de senso, waaraan Kristin driemaal per week deelneemt, draait het vaak om de zintuigen: ‘We werken soms met geuren, zoals ontspannende lavendel, of met lichtjes. Zo hangt er een sterrenhemel boven één van de bedden.’
Rust
‘We hebben ook een voelkussentje met verschillende materialen. Verder werken we soms met klankschalen, zij het nooit lang en altijd in het donker. We werken nooit met meer dan één zintuiglijke prikkel tegelijk.’ Rust creëren, daar draait het immers om in de senso.
‘Voor sommige mensen, zoals Kristin, kan de bedrijvigheid in het atelier wat intens aanvoelen,’ licht Lucia toe. ‘Er is geluid en activiteit en mensen praten met elkaar. Daarom is de prikkelarme omgeving van de senso goed voor Kristin ter afwisseling. We werken er ook met vaste en kleine groepjes mensen, dus Kristin kent er iedereen.’
Een eigen plekje
In de sensoruimte is Kristin gehecht aan haar eigen plekje, zegt Lucia: ‘Ook al hebben we een waterbed en nog een tweede bed, Kristin kiest altijd voor de witte poef op haar vaste plekje. Van daaruit overziet ze de rest van de ruimte en kan ze zien wie er binnenkomt. Dat geeft haar rust. Zelfs als de poef er niet staat, gaat Kristin gewoon op dat vaste plekje op de grond zitten.’
De senso doet Kristin zichtbaar goed: ‘Ik zie het aan de stand van haar schouders,’ merkt Lucia op. ‘Waar ze die in het atelier soms wat opspant, zie je haar in de senso volledig loskomen en ontspannen. Ze valt er ook vaak in slaap. Dat betekent dat ze het nodig heeft, dus we zijn blij dat we die gelegenheid kunnen bieden.’