Als we íemand een Sperwer-ancien mogen noemen, is het wel Etienne. Hij werkt al tientallen jaren in het dagcentrum en pikte al tal van ontmoetingsmomenten mee.
‘Ik werk hier al het langst van iedereen: meer dan veertig jaar,’ zegt Etienne niet zonder trots. ‘Ik werk in de tuin, de keuken en het kleiatelier.’ Wat zag hij veranderen op al die tijd? ‘We zijn verhuisd naar Zeveneken. En ik vind het hier goed, het is groter dan op de vorige plaats.’
Etienne is in zijn nopjes op de ontmoetingsmomenten van De Sperwer: ‘Naar de Sperwerfeesten ga ik al vele jaren. Ik breng altijd veel mensen mee. Dan gaan we eens goed eten!’
Ook de Wintermarkt laat hij niet aan zich voorbijgaan: ‘Ik kom altijd eens kijken. En ik vind het plezant omdat er bezoekers langskomen. Er staan altijd grote schalen uit de kleiatelier. Zo maak ik er zelf ook veel, samen met Maarten (begeleider kleiatelier, red.).’
Verkleedpartij
Etienne heeft een bijzonder plekje in zijn hart voor het oogstfeest: ‘Ik maak dat graag mee. We maken eten. We dansen. We drogen af. We spelen spelletjes, zoals touwtrekken. Ik ben daar al eens goed mee gevallen,’ knipoogt hij. ‘En ik verkleed mij graag.’ Verkleden?
Voor het oogstfeest dost iedereen zich uit als boer of boerin, zo blijkt. En hoewel Etienne de jaarlijkse ‘beste boer’ en ‘beste boerin’-verkiezing de jongste jaren niet won, zit het boerenpak hem nog steeds als gegoten. Hij houdt van zijn werk in de tuin en heeft zelfs een eigen handelsmerk.
Eigen kracht
‘Onkruid trekken,’ zegt hij – werk dat zijn collega’s meestal net minder graag doen. ‘Maar ik doe ook andere dingen graag. De tomaten water geven. Sproeien. De dieren eten geven. Werk zonder machines dus.’
Ja, Etienne doet alles op eigen kracht. Er schuilt dan ook een sportman in hem: ‘Ik heb vroeger heel veel gelopen en gezwommen. En tegenwoordig kom ik met de fiets naar Zeveneken vanuit Lokeren centrum.’