Al sinds 2016 schotelt Marleen de medewerkers van het Fietsproject tweewekelijks een verse warme maaltijd voor. Daarbij krijgt ze hulp van een medewerker.
‘Toen ik op pensioen ging, ben ik met kooklessen begonnen,’ steekt Marleen van wal, ‘vooral om onder de mensen te komen.’ Toen ze via het gemeentelijke magazine op de hoogte kwam van de vrijwilligersvacature heeft ze dus niet lang geaarzeld.
Creatief aan de slag
Samen bereiden ze soep en een hoofdgerecht, af en toe ook een dessertje: ‘We werken binnen een bepaald budget, natuurlijk. We gebruiken ook zoveel mogelijk seizoensgroenten uit de eigen tuin van De Sperwer: tomaten, sla, broccoli, noem maar op. En met de restjes van de dag voordien kan je ook nog creatief aan de slag.’
Als een medewerker jarig is, bepaalt die het menu. Op de andere dagen laat Marleen de menukeuze over aan de groep: ‘Ik mag daar gerust mijn zeg in doen, maar ik maak liever klaar wat ze vragen: spaghetti, witloof met kaas en hesp,…’. En voor mensen die geen suiker mogen eten kookt ze een potje apart: ‘Veel moeite kost dat niet.’
‘Eén en al glimlach’
Wat ze het meest apprecieert aan haar vrijwilligerswerk? ‘De vriendschap en de waardering’, zegt ze zonder aarzelen. ‘Je merkt dat je graag gezien wordt en dat de medewerkers je dankbaar zijn. En ook vanuit de organisatie voel je veel erkenning.’
Als kookvrijwilliger wordt Marleen uitgenodigd om zelf ook mee te eten. Hoewel ze ervoor kiest om thuis met haar man te eten, besluit ze: ‘Ik ga met een voldaan gevoel naar huis. Als ik thuiskom ben ik één en al glimlach.’